Speech Craig Spencer, Amerikaans medewerker hersteld van ebola, Guinee
De Amerikaanse arts Craig werd in Guinee met ebola besmet. Op 11 november werd hij virusvrij verklaard. Tijdens een persconferentie in het Bellevue ziekenhuis in New York gaf hij deze speech.
Mijn naam is Craig Spencer. Ik ben arts en hulpverlener voor Artsen Zonder Grenzen. Ik ben trots dat ik mij mocht scharen bij de groep van ruim 3.300 Artsen Zonder Grenzen hulpverleners die de ebola-uitbraak in West-Afrika bestrijden.
Ik wil het medische team hier in het Bellevue ziekenhuis van harte bedanken voor de geweldige zorg en ondersteuning die ze mij hebben geven om dit virus te overleven. Na mijn opname op 23 oktober heb ik een uitzonderlijke medische behandeling, support en bemoediging ontvangen van het hele medische en bestuurlijke team. Ik wil met name dokter Laura Evans bedanken die over mijn zorg ging nadat ik in het ziekenhuis aankwam en die elke dag aan mijn zijde was. En nu ben ik gezond en niet langer besmettelijk.
Mijn herstel van ebola getuigt van de doeltreffendheid van de protocollen die ten tijde van mijn besmetting golden voor medische hulpverleners die uit West-Afrika terugkeren. Ik ben het levende bewijs dat deze protocollen werken en hoe cruciaal vroege identificatie en isolatie is voor het overleven van ebola én om te garanderen dat overdracht aan anderen wordt voorkomen.
Terwijl mijn geval internationale aandacht trok, is het belangrijk dat mijn besmetting slechts voor een fractie van de meer dan 13.000 gerapporteerde gevallen van besmetting met ebola in West-Afrika staat – het centrum van de uitbraak, waar families uit elkaar gerukt worden en hele gemeenschappen verwoest.
Dit was de reden dat ik mij aanmeldde om in Guinee te werken voor Artsen Zonder Grenzen. Ruim 5 weken lang werkte ik in een ebolakliniek in Guéckédou, het epicentrum van de uitbraak.
Ik huilde met kinderen in mijn armen die niet sterk genoeg waren om het virus te overleven. Maar ik ervoer ook intense vreugde als patiënten die ik had verzorgd waren genezen en mij na hun ontslag uit de kliniek als een broer in hun familie opnamen. In de week na mijn diagnose belden velen van hen mij persoonlijk om me beterschap te wensen en te vragen of zij op enige wijze aan mijn zorg konden bijdragen. Ik zag hoe mijn Guinese collega's, die vanaf dag één in de frontlinie staan en moesten aanzien hoe hun vrienden en familieleden overleden, doorgingen met knokken om hun gemeenschappen te redden met ongelooflijk veel mededogen en waardigheid. Zíj zijn de helden waar de wereld nauwelijks over spreekt.
Ik wil jullie vragen om mét mij, jullie blik terug naar West-Afrika te wenden, en ervoor te zorgen dat medische en andere hulpverleners niet gestigmatiseerd of zelfs bedreigd worden als ze weer thuis zijn. Hulpverleners hebben juist support nodig om deze uitbraak aan de bron te kunnen bevechten.
Ik ben enorm dankbaar voor alle bemoediging en steun die ik de afgelopen weken heb ontvangen van mijn familie, van vele vrienden en van onbekenden. Ook wil ik mijn eigen werkplek, het Columbia Medisch Centrum, met name het hoofd van spoedeisende medische hulp, dokter Joseph Underwood, bedanken voor de steun die ik heb mogen ontvangen - vanaf het moment dat ik besloot op missie te gaan tot na mijn diagnose.
Tot slot wil ik graag publiekelijk mijn intense waardering uitspreken voor Artsen Zonder Grenzen. Ik kan nauwelijks beschrijven hoe goed zij mij en mijn familie hebben geholpen in deze moeilijke tijden.
En ik wil de media bij voorbaat bedanken voor het respecteren van het recht van mij en mijn familie op privacy. Ik zal geen publieke uitspraken meer doen na het beëindigen van deze speech, en ik vraag jullie met klem jullie aandacht te richten daar waar dat het dringendste nodig is: de bron van de ebola-uitbraak in West-Afrika.
Bedankt.