Chagas

Deze parasitaire ziekte (die ook Amerikaanse trypanosomiasis wordt genoemd) werd voor het eerst beschreven door de Braziliaanse arts Carlos Chagas en komt vrijwel uitsluitend voor in Latijns-Amerika, al heeft de wereldwijde toename van het reisverkeer ervoor gezorgd dat er ook steeds vaker gevallen voorkomen in de Verenigde Staten, Europa, Australië en Japan.

Hoe gebeurt de besmetting?

De ziekte van Chagas wordt overgebracht door een insect dat leeft in spleten in muren en daken van huizen die gebouwd zijn met slijk en stro, wat vaak het geval is in de landelijke gebieden en de sloppenwijken van Latijns-Amerika. Ze kan ook worden overgebracht via bloedtransfusies of van moeder op kind tijdens de zwangerschap.

Miljoenen mensen krijgen geen diagnose en geen behandeling, omdat de symptomen jaren lang latent blijven en de diagnose verschillende bloedanalyses vergt. Zowat twintig tot dertig procent van de besmette personen ontwikkelt een chronische vorm van de ziekte, die leidt tot onomkeerbare schade aan het hart, de slokdarm en de dikke darm. De aandoening verlaagt de levensverwachting met gemiddeld tien jaar.

TE WEINIG BEHANDELINGEN TEGEN DE ZIEKTE VAN CHAGAS

Hoewel de ziekte van Chagas miljoenen mensen treft, bestaan er momenteel maar twee medicijnen voor de bestrijding ervan: benznidazole en nifurtimox. Beide werden meer dan 40 jaar geleden ontwikkeld, maar in het kader van een onderzoek dat niet specifiek tot doel had een remedie te vinden voor de ziekte van Chagas.

De behandeling is doorgaans wel doeltreffend bij pasgeborenen, maar is verder is niet zo efficiënt bij voor kinderen, adolescenten en volwassenen (maar zestig tot zeventig procent).

De bestaande behandelingen en diagnostische middelen zijn ontoereikend, erg duur en moeilijk verkrijgbaar. Voor de diagnose zijn twee of drie bloedafnames nodig, om te controleren of de patiënt al dan niet geïnfecteerd is met de parasiet, en er is geen enkele test voorhanden om na te gaan of de behandeling aanslaat.

De huidige behandeling kan toxisch zijn, duurt twee tot drie maanden en kan verschillende bijwerkingen hebben. Ze elimineert de parasiet in het bloed niet tijdens de chronische fase van de ziekte en is slechts doeltreffend tegen bepaalde stammen van de parasiet. Er bestaat geen enkele remedie op maat van jonge kinderen en de bestaande medicijnen mogen niet worden voorgeschreven aan zwangere vrouwen.